ฝนตกรินริน....หอมไอดิน...กลิ่นไอฝน
คิดถึงคน....ห่างไกล...ที่ไกลโพ้น
สองเราเคย...ร่วมสัญญา....เมื่อหน้าฝน
ว่าเราสอง....จะรักซื่อสัตย์....และมั่นคง
วันนี้เธอ...คงไม่ลืม...คำสัญญา
คำสัญญา...ว่าจะกลับ...ตอนหน้าฝน
เวลาผ่านพ้น..เคลื่อนมา...หน้าฝนใหม่
เธอไม่กลับ...ตามสัญญา...ที่ให้ไว้
หรือมีใหม่...แล้วไซร์..ไม่กลับมา
เธอรู้บ้างไหม...ว่าใจฉัน...นั้นเฝ้ารอ
ไม่เคยท้อ..รอถึงวัน..ให้เธอกลับ
นั่งรอรับ...นับวัน...ผ่านเดือนปี
รอเธอนี้...ให้กลับมา...เหมือนดั่งเดิม
ยามเมื่อเห็น..ฝนตก...มาคราใด
ทำให้ใจ...ฉันหนาวเหน็บ...ยิ่งกว่ากาย
หนาวกาย..ยังห่มผ้า..ให้หายหนาว
แต่หนาวใจ...ใครจะเป็น..ใจให้ห่ม
เฝ้าแต่รอ...วันที่เธอ...กลับมาหา
รอเธอมา...เป็นผ้าห่มใจ...ให้หายหนาว
บทประพันธ์:ปลาซิว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น