วันอังคารที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2554

คำตอบสุดท้าย


จะรักหวาน..........
...........................จะรักขม
หรือ......จะรักหวานอมขมกลืน
หรือ....จะแอบรักแอบคิดถึง......
สุดท้ายแล้วขอเลือก... "รักเธอ"... ดีกว่า
รักเธอ... จะให้ความหมายและคำตอบของเรื่องต่างๆได้
............เพราะว่ารักเธอ
ใช่........
รักเธอ....รักเธอจริงๆ

รักไม่ลืม
เพียงแค่ช่วงหนึ่งที่ใจฉันนั้นได้มีเธอ
ต่อเติมเรื่องราวมากมายในชีวิตฉัน
ความรักคงอยู่เสมอ
แม้ต้องพรากจากกัน
ลึกลึกภายในของหัวใจ
ถึงแม้จะนานเท่าไร
เธอยังจะอยู่ในใจฉันตลอดไป...............
.............................ฉันจะรักเธอตลอดไป

จาก:ฉันและเธอ

ถึง..คนที่เคยรัก

Dating with east european girls


เธอรู้ไหม.....เธอคือคน.....ที่ยังแคร์
จากหัวใจ.....ของคนแพ้....ที่โหยหา
เธอไม่อยู่.....เธอไม่รู้......ว่าน้ำตา
ของคนแพ้....มีค่า.....เพราะรักเธอ

ฝากเธอไว้....ให้ทรงจำ....ให้นิรันดร์
เธอจะได้.....อยู่กับฉัน.....ไม่ไปไหน
ต่อให้เธอ.....จะไปอยู่....กับใครใคร
การลืมเธอ...ใช่จุดหมาย...ที่ใจมี

คิดอยากทวง....ความรัก...ให้กลับคืน
ยิ่งคิดคิด...ก็ยิ่งฝืน....ความหวั่นไหว
หรือแอบฝัน....เพียงลมลม....ให้ช้ำใจ
เจ็บแค่ไหน....เหงาแค่ไหน....ไว้ยังดี

ภาพของเธอ...ชื่อของเธอ...รักของเธอ
ยังชัดเจน.....อยู่เสมอ....ในใจนั้น
ต่อให้เหงา....ยิ่งกว่าเหงา....เป็นนิรันดร์
เธอยังอยู่....ในใจฉัน....ตลอดไป

บทประพันธ์:ปลาซิว

Dating with east european girls

เห็นเป็ดหรือเปล่า


หนูเปียไปเลี้ยงเป็ดที่คลองปลายทุ่ง ตกเย็นก็ไล่เป็ดกลับบ้าน
ปรากฏว่า...เป็ดหายสองตัว!!
หนูเปียกับพ่อตามหาเป็ดไปตามหมู่บ้าน...จนตกค่ำก็ยังไม่เจอ
หนูเปีย "เป็ดมันหายไปไหนคะพ่อ"
พ่อ "ป่านนี้มันคงขึ้นสวรรค์ไปแล้ว"

พอดีเกิดฝนตกหนัก สองพ่อลูกก็วิ่งไปหลบฝนที่ใต้ถุนบ้านหลังหนึ่งซึ่งเป็นบ้านของหนุ่มสาวคู่หนึ่งเพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ กำลังข้าวใหม่ปลามันพอดี
สองสามีจู๋จี๋กันอยู่บนบ้าน........
สามี "ดีมั้ยจ๊ะ"
ภรรยา "ดีจ๊ะ"
สามี "พี่จะพาน้องขึ้นสวรรค์แล้วนะ"
ภรรยา "จ๊ะ"
เจ้าหนูเปียได้ยินคำว่า"ขึ้นสวรรค์"จึงตะโกนขึ้นไปถามว่า
"น้าๆขึ้นสวรรค์แล้วเห็นเป็ดหนู่หรือเปล่าค่ะ"


บทประพันธ์:ปลาซิว

วันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2554

รักหวาน


คือ...รักที่ไม่ขม
หมายถึง...ความรักที่อ่อนโยน
.............ความรักที่สมหวัง
ความรักที่คนสองคน.....มีความรักให้กันทั้งสองฝ่าย
และทั้งสองคนก็......มีความสุขที่ได้รักกัน
............มีความสุขที่ได้คุยกัน
............มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน
............มีความสุขที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข
และที่สำคัญ...........มีความไว้วางใจกัน
...........มีความจริงใจ
ถ้าไม่มีความจริงใจ หรือ ความไว้วางใจให้กันแล้ว
รักหวานของคุณก็ไม่มีวันที่ได้หวานกันได้
แต่มันจะกลายเป็น...รักขม
หรือ...รักที่จำใจต้องทน
ทั้งๆที่บางทีบางทีก็ไม่อยากทนอีกต่อไป
แต่มันจำเป็น.........
ผู้หญิง....ถึงจะอดทนสักแค่ไหน
บางทีคนที่เรารัก อาจมองเห็นเราเข้มแข็ง
เราอยู่ได้...ทั้งที่เขาไม่ค่อยจะได้ดูแลเรา
แต่โปรดรู้ไว้เลยว่า......ในส่วนลึกของผู้หญิงอย่างไรก็บอบบางเจ็บอยู่ข้างในลึกๆ
มันยากที่จะอธิบายออกมาให้ใครรับรู้ได้
.............ว่าเราต้องกล้ำกลืนแค่ไหน


จาก:หญิงน้อยน้อย

ความในใจสานสัมพันธ์


หากเรามีความรักหรือกำลังแอบรักใคร
เราก็ควรบอกถึงความในใจให้เขารู้
เพราะเขาคนนั้นจะได้รู้ว่ายังมีเราอีกคนนะ
ที่กำลังรักเขาอยู่ ถ้ารักแล้วก็ควรเปิดเผย
ความในใจให้เขารู้............

ฉันไม่เคยหลอกใคร...... ให้ช้ำจิต
ฉันไม่เคยหลอกใคร ......ให้ช้ำใจ
ฉันไม่เคยมอบใจให้...... ใครครอง
ฉันไม่เคยปองรักใคร........ เท่ารักเธอ

............ส่งความรักมาให้คุณ
แบ่งไออุ่นส่งมาให้........
............ร้อยความรักเป็นมาลัย
ส่งมาให้ด้วยไมตรี....................

จากเสี่ยวหนึ่งของหัวใจ
.................ก็ขอเก็บนี้ไว้
ว่ารู้สึกมากมายถึงล้นปรี่
ขอแค่บอกรักเธอในวันนี้....
................ว่ายินดีที่ได้รักรู้จักเธอ

บทประพันธ์:ปลาซิว

วันเสาร์ที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2554

รอคอย


........"รอ".....คำเดียวก็นานแล้วนะ
มี..."คอย"...อีกคำ คงนานแสนนาน
.............หากการ"รอคอย"เหมือนหนังสือเล่มโต
ฉันก็โล่งใจ.........เพราะยังมีหน้าสุดท้าย
ถึงตัวอยู่ห่างไกล...........แต่ใจยังคิดถึง
ความรักยังตราตรึง..................ในใจฉันไม่เสื่อมคลาย
ยามห่างไกลเฝ้าคิดถึง.....ทุกเวลา
.........."รอเธอ"..กลับมาหาทุกคือวัน
ถึงตัวอยู่ห่างไกล...........แต่หัวใจอยู่ใกล้ทุกเวลา
..........ยังปรารถนาเธอกลับมาอยู่เคียงกาย

รอคอย....คอยรัก......กลับมาหา
รอคอย....คำสัญญา....ของเราสอง
รอคอย....วันที่เรา.....ได้เคียงครอง
รอคอย....เธอยอดรัก....ยังเฝ้ารอ


บทประพันธ์:ปลาซิว

รักครั้งเก่า


ฉันไม่เคยลืมอดีตที่ผ่านมา
..........เขาทำให้ฉันรัก
................เขาทำให้ฉันเจ็บ
......................สองเราเคยรักกัน
แต่กลับมาแปรผัน.............
..........เพราะเขาไปมีคนอื่น
ทิ้งฉันให้เศร้า......และขมขื่น
.........ไม่มีวันที่สองเราจะกลับคืน
มารักกันเหมือนดั่งเดิม
เธอก็คือเธอ.........ฉันก็คือฉัน
สำหรับวันนี้....ไม่มีความผูกพันธ์.....เหมือนครั้งเก่า

บทประพันธ์:ปลาซิว

คิดถึง


ความคิดถึง... ห้ามกันไม่ไหว
ความห่างไกล... พาใจไหวหวั่น
แม้เธอกับฉันจะอยู่ห่างไกลกัน
แต่ใจนั้น... อยู่ใกล้กันไม่เคยห่าง

คิดถึงมาก....ความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ในหัวใจเสมอเสมอ.......
ทุกครั้งที่เราจากกันไกล
โดยไม่อาจหาคำพูดใด
มาบอกให้เธอรู้ว่า.........
.......ฉันรู้สึกอย่างไรต่อเธอ
ได้ดีไปกว่าคำว่า...."คิดถึง"
เพียงผ่านมาทักทาย
......เอาความ"ห่วงหา"มาให้
เอาความคิดถึงจากใจ........
.....หนทางยาวไกลยังรอ
รู้บ้างหรือเปล่าว่า....เหงา..คิดถึง
เพ้อพร้ำรำพึง....คิดถึงไม่คลายจาง

บทประพันธ์:ปลาซิว

รักที่ผันแปร


ไม่อยากให้เรา...อยู่ห่างกัน
หวาดกลัวความฝัน...จะจางหาย
เพราะเราต่าง...เป็นคนอ่อนไหวง่าย
.......กลัวเหลือเกินสายใยจะขาดรอน
คิดถึงเธอนะ....เธอจะรู้บ้างมั้ย
หากฉันถาม...เธอจะตอบอย่างไร
......ในเมื่อใจเธอไม่เหมือนเดิม
ยังจำได้มั้ย....สัญญาก่อนจาก
ยังจำได้มั้ย....สัญญาที่เคยฝากไว้
ยังจำได้มั้ย....ที่เธอจากฉันไป
จะเสียใจมากขนาดไหน..........
...............ถ้าเธอไม่กลับมา

บทประพันธ์:ปลาซิว

วันศุกร์ที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2554

รักให้เป็น


รักให้เป็นคือความรักที่ไม่หวือหวา
รักแบบเรื่อยๆไม่มากไม่น้อย
แต่อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง
ไม่คาดฝันว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
และต้องเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าไม่มีอะไรแน่นอน
ต้องเป็นรักที่ให้เกียรติ เชื่อใจกัน
รู้จักให้อิสระกับคนที่เรารัก
รักในสิ่งที่เขาเป็นจริงๆ
ไม่ใช่รักแต่ในสิ่งที่เราอยากให้เขาเป็น
ต้องเป็นรักที่มีสติ ห่วงได้แต่อย่าหวง
เพราะคนเราถ้าจะนอกใจกันมันห้ามกันไม่ได้
ถ้าวันหนึ่งความรักเกิดไม่เวิร์ก เราไมมีความสุข แล้วเราจะต้องกล่าวลา....
อย่ามองว่าเลิกกันแล้วใครจะได้เปรียบใครจะเสียเปรียบ
เพราะความรักไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบหรอก
ต่างก็ได้รับสิ่งดีๆทั้งคู่...........
ที่สำคัญรักเป็นและต้องเลิกรักเป็นด้วย
เราต้องไม่ทำร้ายตัวเอง.....
เศร้าเสียใจได้แต่อย่าอยู่กับมันนาน
เหลือความรักไว้ให้ตัวเองบ้างเหมือนเวลาเราบริจากเลือด
เราต้องเหลือเลือดหยดสุดท้ายไว้ให้กับตัวเราเองด้วย.....

บทประพันธ์:ปลาซิว

อายุยืน


สุรชัยมาอยู่รอแฟนที่ห่างแห่งหนึ่ง
เขายืนรอแฟนนานมากจึงคิดจะไปล้างหน้า
หลังจากเดินออกจากห้องน้ำเขาก็เหลือบไปเห็น
เด็กวัยรุ่นกำลังนั่งกินช๊อกโกแลต ทอฟฟี่ น้ำอัดลม
เขาจึงเดินเข้าไปเตือน.......

สุรชัย: น้อง น้องรู้มั้ยของพวกนี้ไม่มีประโยชน์
เด็กวัยรุ่น: พี่ ก็ผมกินประจำ
สุรชัย: อ้าว แล้วน้องไม่เป็นอะไรหรือ
เด็กวัยรุ่น: ปู่ผมอายุ100ปี
สุรชัย: ปู่น้องกินของพวกนี้ประจำเหมือนกันเรอะ
เด็กวัยรุ่น: ป่าว
สุรชัย: แล้วเอาปู่มาอ้างทำไม
เด็กวัยรุ่น: ปู่ผมไม่เคยยุ่งเรื่องของชาวบ้านเลยอายุยืน
สุรชัย: ????????????

บทประพันธ์:ปลาซิว

ขอคืนพื้นที่


สามีสะกิดภรรยาแล้วบอกว่า
"เรามาปรองดองกันดีกว่านะ..อิอิ"
"ว้นนี้ฉันเหนื่อยไม่มีอารมณ์ปรองดองด้วย!!"ภรรยาตอบ

เมื่อได้ยินเช่นนั้นสามีก็พูดด้วยอารมณ์ไม่สมหวัง
"ฉันให้เวลาเธอ30นาที ถ้าเธอไม่พร้อม ฉันพร้อมอาวุธประจำกายจะบุกเพื่อขอคืนพื้นที่!!"

"ถ้าเธอจะบุกเพื่อขอคืนพื้นที่ในคืนนี้ ก็จะมีแต่ความเสียหายทั้งสองฝ่าย เพราะว่าคืนนี้พื้นที่บริเวณนี้เป็นพื้นที่สีแดงมาสองวันแล้ว ยังไม่ถูกยกเลิกเลย"ภรรยาพยายามบอกเหตุผล
"งั้นดีแล้ว คืนนี้ฉันจะออกไปข้างนอก ไปขอกระชับพื้นที่กับกองกำลังไม่ทราบฝ่าย...อิอิ"

บทฟระพันธ์:ปลาซิว

คำว่ารัก


"รัก"...คำสั้นๆแต่มีคำจำกัดความที่กว้างขวางมาก
หลายคน...บอกเรื่องรักแตกต่างกันไป
หลายคนมีรัก........
หลายคนขาดรัก.......
หลายคนมีรักแล้ว ต้องการรักเพิ่ม
หลายคนมองความรัก คือความสุข
หลายคนมองความรัก คือความทุกข์
มากมายนักคำๆนี้.............
ไม่ว่าคุณจะรักอะไร...รักใคร
ขอให้รู้จักรักและวิธีรัก
เมื่อใดรู้จักรักอย่างถ่องแท้
เมื่อนั้นความรักจะอยู่กันคุณตลอดไป

รักเอย...รักใด....เท่ารักแท้
รักเอย...รักใดแน่....กว่ารักฉัน
รักเอย...รักใดหนอ...ไม่สำคัญ
รักอื่นใด...รักนั้นหรือ...เท่าที่ฉันรักเธอ

บทประพันธ์:ปลาซิว

ความจริงใจ


คนเราถ้าจะครบกัน...รักกัน
ต้องมีความจริงใจให้กันและกัน
.....อาจจะแข็งกระด้าง
ไม่บอบบางไม่น่าสนใจ.......
ไม่อ่อนหวามเหมือนบางคน
.....แต่เลห์กลไม่เคยมี
อาจจะทำเมินเฉย............
.....เดินผ่านเลยเลือนหลบหนี
ไม่ยั่วยวนให้ปราณี........
.....แต่ฉันมีความจริงใจให้กับเธอ

บทประพันธ์:ปลาซิว

วันพฤหัสบดีที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2554

เหงา


แอบดูหนุ่มสาวคุยกันที่"บ้านรักเธอ"
"ถ้าเหงาก็แวะมาบ้านของเรา บ้านรักเธอ"
"คงไม่ไปไหนแล้ว พักบ้านรักเธอแล้วไม่เหงา"
"มาจบอยู่ที่บ้านรักเธอ จนลืมหาคู่แล้วเราฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆขาดไม่ได้เลยตอนนี้"
"ขาดบ้านรักเธอไม่ได้ใช่มั้ย"
"ช่าย...จะลงแดง"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆเหมือนกันเลย ติดยิ่งกว่าตังเม อิอิๆๆ"
"พี่บ่าวเอาอะไรมาล่อนะ เสน่ห์แรงจริงๆๆ"
"เพื่อนๆ..น่ารักงัย"
"แน่นอนจ้า...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
"กินรัยยังจร้า"
"ยังเลยจ้า"
"ว่าจะกินขาหมูสักหน่อยฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
"เพิ่มไขมันไว้ต้อนรับหน้าหนาว อิอิ..."
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆถูกต้องแล้ว"
"....ทานรัยมายัง"
"....ทานข้าวผัดไก่มาค่ะเมื่อเช้า"
"ทานกันทุกๆคนแล้วมีแรงคุยกับเพื่อนๆ"
"งั้นมาเม้ากัน....ฮ่าๆๆๆๆๆแล้วก็หายไปหมด เหลืออยู่สองคนเองหว้า..."
"อะๆ...ประกาศคนหาย"
"เด๋วก่อน คอยครบ24ชม.ก่อนค่ะ"
"...ไปเจี๊ยมาแล้ว กะไปจัดการข้าวขาหมู แม่ค้าดันเปลี่ยนแผนเป็นข้าวมันไก่ แต่ข้าวกำลังไปหุง ฮ่าๆๆๆๆสุดท้ายจบที่ก๋วยเตียวเหมือนเดิม"
"ใจร้อน"
"แห้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆอิ่มหละ กินง่าย อะไรก็ได้"
"เหมือนกัน"
"กินเพื่ออยู่"
"ค่ะ..อิอิ...กินเพื่ออ้วน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ขอโทษนะครับเพื่อนๆๆ....
ขำดีน่ะ...ก็เลยจะเก็บไว้อ่าน ตัดชื่อออกหมดแล้วหละ....


ตัวสำรอง


เราจะเศร้า...เสียใจ...น้อยใจ...มากขนาดไหน
เมื่อรู้ว่าเราเอง....เป็นแค่ตัวสำรอง

รับรู้อยู่ในใจ ว่าเป็นได้ แค่ตัวสำรอง
ไม่อาจจะเรียกร้อง ให้สมปอง สมดั่งใจ
ตัวสำรองเช่นฉัน มีเผื่อไว้ เธอหวั่นไหว
หากตัวจริง....ทิ้งเธอไป
ฉันจึงได้....ขึ้นมาแทน
รับรู้อยู่ในใจ ฉันจึงไม่คิด จะห่วงแหน
เพราะสิทธิ์มีแค่ตัวแทน
เก็บไว้แม้ยามเธอช้ำใจ........

บทประพันธ์:ปลาซิว

วันอาทิตย์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2554

ความรักคืออะไร


คนที่ยังไม่ได้พบกับ........ความรัก
จะไม่รู้หรอกว่า ความรัก...คืออะไร
แต่สำหรับ......
คนที่เคยพบกับความรักมาแล้ว
ต่างให้นิยามหรือความหมายของความรักแตกต่างกันไป
มันยากที่จะอธิบายว่า...รักคืออะไร
แต่มันง่ายที่จะบอกว่า....อย่างไหนที่ไม่ใช่รัก
รัก...เป็นคำสั้นๆแต่ใช้เวลามากมายในการหาความหมาย
ความรัก คือ ความผูกพัน
ความรัก คือ ความคิดถึง
ความรัก คือ ความห่วงใย
ความรัก คือ ความเข้าใจ
ความรัก คือ การให้
ความรัก คือ การดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
ความรัก คือ การเห็นคนรักมีความสุขแล้วทำให้เราก็มีความสุขไปด้วย
ความรัก คือ การเห็นแก่ตัวเพราะไม่อยากให้คนอื่นมารักด้วย
ความรัก คือ ความทุกข์เพราะไปรักคนมีเจ้าของ
ความรัก คือ คำตอบจากหัวใจที่ "รักเธอ........"


วันศุกร์ที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2554

โชคดีนะ(รักขมตอนที่3)

รุ่งเช้าเขาบอกยายและภรรยาว่าจะไปบ้านที่ต่างจังหวัด
เขาทำตัวปกติเหมือนทุกวัน....
หลังจากดูแลลูกสาวและพาลูกนอนกลางวันหลับแล้ว
เขาอาบน้ำแต่งตัว จัดเสื้อผ้าสี่ห้าชุดใส่กระเป๋า โดยมีภรรยาคอยช่วย
"จะกลับมาเมื่อไร"ภรรยาถาม
"มาเมื่อไรก็เจอเมื่อนั้นแหละ"เขาตอบ
เขาหันไปดูลูกสาวที่ยังนอนหลับอยู่....ในใจบอกว่า"พ่อไปก่อนนะ"
ก่อนออกจากบ้านเจอป้าแต๋วยืนดูอยู่ "ฝากดูแลลูกสาวด้วยนะป้าแต๋ว"เขาบอก
ภรรยาถือกระเป๋าออกมาส่งที่ประตู

เปล่าเลย..เขาไม่ได้ไปต่างจังหวัด
แต่เขาไปหาพี่สาวที่ฝั่งธน....
และก็ไปทำงานตามปกติทุกวัน
เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งเดือน......
ด้วยความคิดถึงลูกสาว เขาจึงโทรศัพท์ไปหา
"หวัดดีครับยาย ผมเอง"เขาทักทายเมื่อรู้ว่าคนที่มารับสายคือยาย
"หวัดเหรอลูก..อยู่ที่ไหน ทำไมไม่กลับบ้าน"
"อยู่กรุงเทพฯครับยาย"
"ทำไมไม่กลับบ้าน กลับมาเถอะ ฉันไล่มันออกนอกบ้านไปแล้ว"ยายเล่าให้เขาฟังว่า ยายอายชาวบ้านเค้าก็เลยไล่ภรรยาเขาออกจากบ้านโดยมีชู้มารับไป อุ้มลูกไปด้วย.....
"กิ่งอยู่ไหมครับยาย"เขาถามถึงลูกสาวของเขา
"ยืนเกาะขายายอยู่นี่แหละ อ้าว...คุยกับพ่อสิ"
"อาโหล...พ่อหรอ..พ่อจ๋า..หนูคิดถึงพ่อ...."
....................................................................

ยายเล่าให้เขาฟังว่า" หลังจากที่ไล่ลูกสาว(อดีตภรรยา)ไปแล้ว ไม่นาน...ลูกสาวแกก็กลับมา หน้าตาและตามตัวมีรอยพกช้ำไปหมดเพราะโดนสามีซ้อมไม่เว้นแต่ละวัน ยายบอกว่าสมน้ำหน้ามันอยู่กับเขาไม่เคยด่าหรือทำให้เจ็บแม้แต่น้อย ตอนนี้มันเลิกกันแล้ว........."

เด็กคนนั้นใช้นานสกุลของเขา ....!!!
อยู่กับพ่อแท้ๆแต่ไม่ได้ใช้นานสกุลพ่อ..!!!

เวรกรรมไวจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว

วันพฤหัสบดีที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2554

เกือบเป็นฆาตรกร(รักขมตอนที่2)

ตอนนี้ลูกสาวอายุเกือบสามขวบแล้ว
สงสารลูกสาวคือสาเหตุหนึ่งที่ยังไม่ไปตอนนี้
"หมอบอกว่าออกจากโรงพยาบาลได้บ่ายนี้"ภรรยาบอกเมื่อเขามาหาในตอนเช้าก่อนไปทำงาน
"อืม...แล้วพี่จะมารับ"
"เพื่อนบอกว่าจะมารับ"
"ดีเหมือนกัน พี่จะได้ทำงาน"

หลังจากกลับถึงบ้านตอนเย็น...
"ดีใจด้วยนะได้ลูกชาย"หลายคนแสดงความยินดี เขาไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้มตอบ....
เวลาในตอนนั้นมันช่างเดินช้าหรือยาวนานเหลือเกิน
อยากจะไปตอนนี้แต่ก็ห่วงลูกสาว ลูกสาวติดเขามาก....
ว่าจะอยู่ให้ถึงเจ็ดวันคงไม่ถึงละมั้ง

"หวัดฆ่ามันเลย ปล่อยไว้ทำไมว่ะ ถ้าเป็นลุงไม่เหลือ.!!.."ลุงเพื่อนบ้านบอกเขา
ตอนเย็นๆเพื่อนภรรยาจะแวะมาหา วันนี้ก็เช่นกัน....
ขณะที่ภรรยากับเพื่อน(ชู้)กำลังนั่งดูลูกน้อยอยู่
เขานั่งดูที่วี ส่วนลูกสาวหลับอยู่บนตัก ...
ดูเหมือนเขานั่งดูทีวีแต่จริงๆแล้วใจเขากำลังทะเลากันอยู่อย่างรุนแรง
ใจหนึ่งบอกว่า"มันหยามกันนี่หว่า ต้องฆ่า ต้องจัดการขั้นเด็ดขาด"
อีกใจหนึ่งบอกว่า"ช่างเถอะปล่อยเค้าไป อนาคตเรายังอีกยาวไกล"
ส่วนยายนั้นทราบที่หลังว่าเดินกระวนกระวายรอบบ้านเพราะกลัวเกิดการฆ่ากันขึ้นในบ้าน

ในที่สุดเขาก็ชนะใจฝ่ายต่ำ...
เพราะเขาคิดว่า เขามีคนที่รักและรอเขาอยู่ คือ พ่อ แม่ พี่สาว พี่ชายและลูก
ถ้าเขาทำอัตรายหรือฆ่าสองคนนั้นไป อนาคตเขาจะเป็นอย่างไร
พ่อ แม่ พี่สาว พี่ชายและลูกเขาจะเป็นอย่างไร
เขาตัดสินใจแน่นอนแล้ว่า...พรุ่งนี้จะไปจากที่นี่
.....ติดตามตอนต่อไป....

วันอังคารที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2554

รักขม

หวัด เด็กหนุ่มไฟแรงชอบงานธุรกิจ
มีลูกสาวคนหนึ่งวัยสองขวบ กำลังน่ารัก
ภรรยาทำงานออฟฟิส.....
ครอบครัวของเขาอยู่ที่กรุงเทพฯ
เขาได้งานบริหารโครงการอาคารชุคแห่งหนึ่งที่พัทยา
จึงต้องไปทำงานและพักที่โครงการ จันทร์-ศุกร์
เสาร์อาทิตย์ก้จะกลับไปหาครอบครับที่กรุงเทพฯ
จากการที่ไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน
ทำให้เขาสังเกตเห็นว่าถรรยาของเขาเปลี่ยนไป
แม้ว่าจะไม่มีใครบอกเขา.....
เขาจึงให้ภรรยาเปลี่ยนงานใหม่
โดยได้พาไปฝากให้เป็นเลขาคนที่เขาเคารพบันถือคนหนึ่ง ชื่อพี่อ้วน
วันไหนว่างเขาก็จะไปหาภรรยาที่ทำงาน
บ่ายวันหนึ่งขณะที่นั่งดื่มกาแฟที่ออฟฟิสภรรยา
"พี่ไม่กล้าใช้ให้คุณจ..ยกของหนัก เพราะกลัวจะแท้ง"พี่อ้วนพูดกับเขา
"ไม่มีอะไรนี่ครับพี่ พี่ใช้ได้ตามสบายเลยครับไม่ต้องแกรงใจ"
เขามองหน้าภรรยา ถามด้วยสายตา..
ภรรยาหลบสายตาเขาแล้วพูดว่า"เดี๋ยวค่อยไปคุยกันที่บ้าน"
เขาหมั่นใจเต็มร้อยว่าคุมตลอดแล้วจะมาท้องได้อย่างไร
ช่วงที่เดินทางกลับบ้านหลังเลิกงาน เขาจึงถามภรรยาว่า
"ท้องได้ไง"
"อ้าปากกินลมมั้งเลยท้อง"
"พี่ไม่รับนะคนเนี้"
เงียบ...ไม่มีใครพูดอะไรอีก
เขาไม่เคยต่อว่าดุด่าภรรยาของเขาเลย
และหลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเขาก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย
เขาทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในใจเขาคิดแล้วว่า
เขาไม่มีพยานหลักฐานอะไรในตอนนี้ และเขาตั้งใจไว้ว่าจะอยู่ดูแลภรรยาของเขาจนกว่าจะคลอด
หลังคลอดสักอาทิตย์หนึ่งก็จะไปจากที่นี่...
ไม่มีใครในบ้านรู้ว่าเขาคิดอะไร ทุกคนเชื่อสนิทว่าเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย
เหตุการณ์ปกติจนถึงวันคลอด
เขารู้ว่าภรรยาได้ฝากท้องไว้ที่ รพ.ราชวิถี เพราะเคยค้นเจอเอกสารการฝากท้องในกระเป๋าถือของภรรยา
เขาจึงพาไป รพ.ราชวิถี เมื่อวันที่ภรรยาปวดท้องจะคลอด
แต่ระหว่างทางภรรยาเกิดปวดท้องรุนแรง ก็เลยต้องเลี้ยวรถเข้า รพ.ที่ใกล้ที่สุดในตอนนั้น คือรพ.ตำรวจ
หลังจากที่ภรรยาคลอดแล้วเขาเดินไปที่ห้องพยาบาลเด็กอ่อน
สายตาของเขามองดูเด็กทารกที่ละคนๆ....
นั่นไงเจอแล้ว!!...ภรรยาของเขาได้ลูกชาย
หน้าตาไม่เหมือนเขาเลย...ผิวก็ไม่เหมือน
ผิวคล่ำ จมูกโด่ง หน้าตาเหมือนแขก
แต่ว่าเด็กคนนั้นใช้นามสกุลของเขา

เขาเดินไปหาภรรยาที่ห้องพยาบาลหลังคลอด
"คลอดแล้ว ได้ลูกชาย"ภรรยาบอกเขาเมื่อเจอกัน
"เห็นแล้ว พี่ไปดูมาแล้ว"เขาตอบด้วยสีหน้าปกติ
"จะเอาอะไรไหมเดี๋ยวลงไปซื้อมาให้"
หลังจากที่เขาได้ไปซื้อของใช้ส่วนตัวมาให้ภรรยาแล้วเขาก็ไปทำงาน โกยบอกภรรยาว่าเขาจะกลับมาอีกครั้งตอนเย็นหลังเลิกงาน

เมื่อเขาเลิกงานกลับมาหาภรรยาอีกครั้ง
ภรรยาเขาไม่อยู่ที่เตียง..เอ๊ะ! ไปไหน ลูกก็ไม่อยู่
คนข้างๆสีหน้าแปลกๆ..บอกว่าอยู่ที่ระเบียงหลังห้อง
เขาก็เลยเดินตามออกไปดู...
ภรรยาของเขายืนคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังอุ้มเด็กด้วยความชื่นชมยินดี ท่าทางดีใจและยืนคุยกันอย่างสนิทสนม
พอทั้งสองคนนั้นเห็นเข้า ต่างก็หน้าตาซีด!!!..แล้วผู้ชายคนนั้นก็รีบขอตัวกลับทันที
"เพื่อนที่ทำงานเก่าเค้ามาเยี่ยม"ภรรยาบอกเขา
"อืม...หน้าตาเหมือนเด็ก(ลูก)เลยนะ"เขาตอบด้วยสีหน้าปกติ
เมื่อเขาบอกไปเช่นนั้นดูท่าทางภรรยาเขาตกใจมาก...แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะเขาตั้งใจไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าจะอยู่ดูแลภรรยาจนกว่าจะออกจากโรงพยาบาล....




วันอาทิตย์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2554

รักเธอ


เมื่อคุณ.....ปิ๊งๆๆๆเธอ
.......เมื่อคุณ......สนใจเธอ
..............เมื่อคุณ......ชอบเธอ
และเมื่อคุณ........"รักเธอ"

จะทำอย่างไร????.....ถ้าคุณไม่กล้าบอกเธอ
เพราะกลัวว่า....ถ้าบอกแล้วเธอจะโกรธ
เพราะกลัวว่า...ถ้าบอกแล้วเธอจะไม่คบ
..................หรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่
ถ้าสิ่งนั้นมันเป็นความรู้สึกจริงๆที่มาจากใจ........
........มันยากที่จะเอ่ยค่าว่า...."รักเธอ"

กลุ่ม Social network
กลุ่ม"รักเธอ" มาเป็น "กลุ่มบ้านรักเธอ"
พัฒนาการมาจาก.......จุดเล็กๆที่เรียกว่า....."รักเธอ"

วันพุธที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2554

นานมาก


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
นานนนนนนนนนมาก
นานจนจำไม่ได้..........
................................

จบแล้วครับ